5. Pragnę

Piotr Sacha: Tak wypełnia się kolejne starotestamentowe proroctwo?
Ojciec Radosław Rafał MSF: Proroctwo z Psalmu 69: „Dali mi jako pokarm truciznę, a gdy byłem spragniony, poili mnie octem”. Pan Jezus wypowiada słowo „pragnę”, po czym czytamy w Ewangelii według św. Jana: „Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano”. W istocie wszystkie słowa Jezusa z krzyża to realizacja wielkich proroctw Starego Testamentu.
Pieśni Sługi Jahwe, wizja z Księgi Zachariasza, słowa Psalmów 22 i 69... Wiele proroctw wypełnia się w dniu śmierci krzyżowej Chrystusa. Gdybyśmy zapytali matematyka o to, z jakim prawdopodobieństwem w jednym człowieku jednego dnia sprawdzi się tak wiele słów wypowiedzianych 600 lat wcześniej... Matematycznie szanse są bliskie zeru.  

„Pragnę” – wołanie skrajnie umęczonego człowieka, który od wielu godzin nie miał nic w ustach. Pragnienie ciała. Duszy też?
Jezus mówi do mnie i do Ciebie: „Pragnę twojego zbawienia”. On pragnie, by do końca wypełniły się słowa proroctw, aby być blisko każdego człowieka, na wieki. Odpowiedzią człowieka na miłość Boga bywa... skwaszone serce. Jakby człowiek nie rozumiał prawdziwych pragnień Pana Boga.

To wołanie rozlega się do dziś, w ustach ludzi spragnionych, żyjących blisko nas. Tylko czy dostrzegamy, czego naprawdę pragną?
No właśnie, czy potrafię czytać między wierszami? Może zbyt płytko odczytuję potrzeby innych? Czy widząc cierpienie człowieka, koncentruję się na nim, czy kręcę się wokół własnych problemów, własnych zranień?
Pan Jezus tym jednym słowem daje nam znak, aby zwracać uwagę na prawdziwe potrzeby drugiego człowieka, uważnie się wsłuchiwać w to, co ten człowiek ma nam do powiedzenia. I odpowiadać z miłością.

Mówi o. Radosław Rafał MSF:

Kolejna rozmowa z cyklu „7 słów z krzyża” w środę, 10 kwietnia