Jedną z liturgii rezurekcyjnych zapamiętam do końca życia. Mój kolega przygotowywał się do przeczytania słowa o Mojżeszu, który wraz z całym narodem przeszedł przez Morze Czerwone. Kościół był nabity do ostatniego miejsca. Kumpel ćwiczył w zakrystii. W lekcjonarzu przeczytał: „Mojżesz i synowie Izraela śpiewali taką pieśń ku czci Pana”. Ponieważ dalsza część tej historii jest wyśpiewywana, w nawiasie był dopisek: „Nie czyta się: »Oto słowo Boże«”. Mój przejęty kolega wyszedł na ambonę, a tłum wiernych usłyszał: „…śpiewali taką pieśń ku czci Pana: »Nie czyta się: Oto słowo Boże«”. Innym razem inny lektor przeczytał o tym, że Izrael szedł suchą nogą przez środek morza, mając „wór z mód” (zamiast mur z wód).