Stacja IX
Jezus trzeci raz upada pod krzyżem
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie, żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

Rozważa: Jan Drzymała

Jezu, przyszedłeś na świat dotknąć naszych słabości. Połączyłeś swoją boskość z naszą słabością. Twoje upadki są tym właśnie: dotykaniem naszej słabości. To nie już jest ciepły dotyk Matki, która tuli noworodka.  To nie jest dotyk pachnącego słonecznymi łąkami i latem siana. Jest tępy ból ciała walącego się na sterczące z drogi kamienie.

Kiedy  tak leżysz w błocie, odpadkach i nieczystościach, kiedy gryziesz piach, dajesz nam lekcję, że na tej drodze nie ma udawania. Ty – Bóg – nie cofasz się przed dotykiem rynsztoka. Twardych, lepkich i gryzących fragmentów naszej egzystencji. Nie ma w tym poezji, jest nędza, rozkład i nieszczęście. I Ty, Pan światów leżysz w tym przez moment i czujesz ten smród. A kiedy wstajesz, jesteś tym oblepiony i niesiesz to na Golgotę. Za nas. My sami nie dalibyśmy rady.

Panie, pomóż mi zrozumieć, jak nędzne jest moje życie bez Ciebie. Ratuj mnie z błota, w którym leżę i nie mogę się podnieść.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.